Uzun bir aradan sonra yüzlerin gülüyor olması ne güzel değil mi? Dün akşam öyle bir maç oynandı ki Bursa Atatürk Stadında her anı bir tarihti adeta…
Son 4 sezonda Galatasaray bize gol dahi atamadı Bursa’da ve bu maçlarda 3 galibiyet ve 1 beraberlik elde ettik yani artık bu galibiyetlerde sıradan oldu bizim için. Rakip Bursa’mıza 14 maçlık yenilmezlik serisi ile adım attı fakat ulu önderimiz Atatürk’ten ismini alan stadımızda tabir yerinde olursa, Atatürk’ün bir sözü ile ‘Geldikleri gibi gittiler’.
Bu maçın diğer bir aslında en büyük özelliği ise cezamızdan dolayı stadın kapılarının Bayan ve 12 yaş altı erkek çocuklara açılacak olmasıydı. Bu konuyu biraz ele almak gerekir sanırım çünkü bu havada onca insanın orada toplanması basit bir iş değil. Tribünü bilen kız kardeşlerimizin, ablalarımızın arasındaki etkileşimi ve haberleşmeyi görünce şaşırmamak elde değil. Onlardaki azmi, hırsı görünce duygulanmamak elde değil. Yalandan dolandan değil gerek pozisyonlara olan tepkileri, gerek sürekli maçın içinde oluşları, yapılan tezahüratlar ve takımı ateşleme konusunda gerçekte çok iyi iş başardılar.
Tribün anlamında gözüme çarpanlar ise bizde klişe olan bir cümle vardı “Abi neden maçtan önce bağırıyoruz ki, maç başlayınca da yoruluyoruz bağıramıyoruz” diye fakat dün akşam ile birlikte bu cümle bende tamamen mazi oldu. Çünkü bayanlar hem maç öncesi, hem devre arası hem de maç sonrası gayet güzel bir şekilde tezahüratlarını yaptılar. Maç başlayınca biraz bocalasalarda toparlanmayı da iyi bildiler. “Hey oley BURSASPOR, BURSASPOR” tezahüratını da layıkıyla yerine getirdiler, umarım duymuşsunuzdur beyler J
Bursa Atatürk Stadyumunda annem ve 2 kız kardeşimde yerini aldı dün akşam eve geldiklerinde ise yüzlerindeki ifade görülmeye değerdi, hadi kızlar maça gitmeye alışık fakat annemdeki görüntü bambaşkaydı. Gelir gelmez bir sonraki maç ne zaman diye sordu, Trabzon deplasmanı deyince ooo çok uzakmış gelemem oraya kadar dedi Allah’tan. Bir an korktum deplasman falanda yapmaya kalkacak bizimle diye J
Bursa insanı takımına sahip çıkar genel olarak, dün akşam gördüğümüz diğer bir görüntü ise, orada bulunanların abisinden, eşinden, babasından, kuzeninden bir takım şeyleri öğrenmiş olmasıydı. Ben açıkçası kendi adıma gurur duydum. Hatta saha kapama gelirse gelsin bu saatten sonra, maç başlamadan kafamda olan acabalar dün akşam itibari ile uçup gitti aklımdan, gözüm hiç mi hiç arkada değil.
Biz taraftarların şapkamızı önümüze koymamız gereken bir maç yaşadık, görün bakın destek neymiş. Uzun zamandır yapmadığımız şeyi bayanlar yaptı, belki de bayanların dün akşam ki görüntüsü bizi titretip tekrar şahlandırır kim bilir? Yönetimin şapkasını önüne koyması gerekir, babasının yanında ufacık kardeşlerimiz zamanında stada alınmazken dün akşam gördünüz görüntüleri, umarım sizde pişman olmuşsunuzdur ve seneye küçük taraftarlar için gerek kombine gerekse indirimli bilet şeklinde bir uygulama yaparsınız. Çocuklar annesiyle-ablasıyla değil, babasıyla da maç izlemek ister.
Şüphesiz ki 16 Mayıs 2010 tarihinin en büyük getirisi dün akşamki görüntülerdi, o muhteşem günü ve dün akşamki kusursuz görüntüyü yaşatanlara sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Dün akşam itibari ile binlerce daha timsah, binlerce yeşil inci kazanmış olduk.
Sana fena halde aşığız Beyaz’a aşık Yeşil şehir…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder