Herhalde Türkiye'deki hangi çocuğa sorsanız, hayali futbolcu olmak, ve ilk maçının son bölümlerinde gol atmaktır. Geceleri yatmadan önce kurulan hayalde de, mahalle maçında da bu böyledir.
Ama bence Enes'in hayal kuracak vakti bile yoktu. Akademi liglerinde üst üste antrenmanlar, maçlar, turnuvalar, bitmek bilmeyen milli takım kampları, -olduğu kadar- eğitim hayatı... Enes bir rüzgara kapıldı ve 16 yaşında kendini A takımda buldu. Maç günü oynayacağını ikimiz de bildiğimiz halde "Ender Çay Bahçesi'ne geçersin, maçı orada izlersin." demiştim. Ama saatler sonra tarihe geçeceğini ikimiz de bilemezdik.. İlk maçında golünü atmış olması, eminim üstündeki baskıyı hafifletmiştir. Şimdi sıra bizde.
Lütfen Enes'i sömürmeyelim ve Enes'i birazcık Enes'le başbaşa bırakalım..
Kapanışta da Enes'e birkaç söz edelim. Selametle.
...
Olur da gidersen öbür kıtaya, ileride bebekler ismini taşırsa, şifreli kanallarda, yabancı cümlelerde adın geçerse, "Bursa'ya Dönüyor" dedikodusu sararsa gazeteleri, ama bizi cennete taşıyan kupalarda olmazsa gözün... Bil ki sen hep bizim çocuksun, canın sağolsun.
Tolgahan Aydınlılar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder